Het is vandaag net 15 jaar geleden dat, op 72-jarige leeftijd, mijn vader door een hartinfarct, vertrok naar de Eeuwige Jachtvelden.. Maar deze morgen zat hij even bij mij aan de ontbijttafel. Dit wijst op twee zaken : detentieschade heeft toegeslagen, en mijn vader is nog diep aanwezig in mijn herinneringen. Waarom detentieschade ? Wel daar wil ik ter ere van mijn vader, vandaag geen woord over schrijven. Waarom bij mij aan de ontbijttafel ? Welnu, dit komt door de slavenarbeid en de gele harde tegeltjes van het Ministerie van Openbare Werken. Maar ook vandaag geen woord daarover, ter ere van Julien. 

We missen je, en je druppelke…