Hallo. Mijn naam is Ivan. Na mijn arrestatie op 2 september 2011 verblijf ik sinds 3 september 2011 in de gevangenis. Tot 4 november 2013 zat ik in voorarrest in de gevangenis van Turnhout. Na mijn proces, uitgesproken op 13 november datzelfde jaar, kan ik mezelf gedetineerde noemen. De uitspraak luidde: “Doodslag, met voorbedachtheid, moord”. Vanaf 28 maart 2014 verblijf ik in de gevangenis van Beveren.

Ik heb door de tijd mezelf veel beter leren kennen. Ik sta veel stil bij dingen uit het verleden die ik goed, verkeerd, maar vooral anders had kunnen doen. De feiten waarvoor ik hier zit zijn zwaar, zowel naar de daad op zich, al snaar de gevolgen voor slachtoffer, nabestaanden, de hele omgeving, alsook mezelf. Ik heb ooit eens iemand horen zeggen: “De straf zelf is zwaar maar eindig, leven met wat ik heb gedaan is veel moeilijker, bijna ondraaglijk”. Ik wist toen niet helemaal wat die persoon bedoelde. Nu, zoveel tijd later, besef ik des te beter wat de persoon ermee bedoelde. De zwaarste straf die ik mezelf heb gegeven, is leven met wat ik gedaan heb. Wat je ook doet, hoeveel je er ook mee bezig bent in je hoofd, hoe je tegenover je daad staat en alles wat ermee verbonden is. Niets kan de tijd terug draaien en ongedaan maken wat gebeurd is. Wroeging, spijt, schuldgevoel, boos zijn op jezelf, het komt allemaal te laat. Het enige wat je kan doen is leren leven met wat je gedaan hebt. Hoe moeilijk dat ook is.

Dat is wat ik er in de eerste instantie van vond. Een leven vol spijt, berouw en onmacht, bitterheid, zo zag ik mijn toekomst. Maar niets is minder waar. Er zijn veel dingen die je kan doen om het toch draaglijker te maken voor ieder betrokken persoon, zodat ieder het op zijn manier kan verwerken, een plaats kan geven en verder kan met leven.

Allereerst zelfbesef. Beseffen wat je hebt gedaan, bezinnen hoe het zover is gekomen dat je jouw specifieke daad hebt gedaan. En er aan werken zodat er geen herhaling komt. Het is enorm belangrijk dat je jezelf leert kennen. Ik ben mezelf vele malen tegen gekomen hierbinnen waardoor ik nu een heel ander beeld heb van mezelf. Daardoor sta ik nu veel bewuster in het leven. Eens je je bewust bent van jezelf, dan pas kan je naar de volgende stap. Werken met je slachtoffers of in mijn geval de nabestaanden. Er zijn tal van mogelijkheden die je hebt om iets te doen voor hen. Sugnomé (dader-slachtofferbemiddeling) kan daarin een heel belangrijke rol spelen. Zij zorgen voor de link tussen alle betrokken partijen. Mij persoonlijk heeft het heel goed geholpen om met iemand van de nabestaanden van mijn slachtoffer te kunnen praten. Zo heb ik hem ook beter leren kennen. Voor de nabestaande zelf was het ook nuttig. Die persoon heeft mij betere leren kennen alsook de situatie hoe dat alles is kunnen gebeuren. Ik ben niet enkel meer de dader van het delict. Zij kent me nu als een gewoon persoon, die weliswaar een zware fout heeft begaan. Vele vragen zijn gesteld langs beide kanten die daarvoor onbeantwoord waren gebleven. Wat maakt dat voor alle partijen de verwerking op een positieve manier kan beginnen.

Als derde puntje zou ik de begeleiding willen aanhalen. Er zijn tal van mogelijkheden naar begeleiding toe. Het CGG is daar eentje van. Het is heel nuttig om je te laten begeleiden doorheen het hele proces. Er zijn zoveel dingen waarmee je in je hoofd zit, zowel positieve als negatieve, die je een plaats moet kunnen geven alvorens je kan starten met de verwerking van alles. Er zijn misschien bepaalde dingen uit je verleden die ervoor gezorgd hebben dat je ertoe gebracht bent een bepaalde daad te stellen.. CAP, AA, agressiebegeleiding,… zij helpen je erbij om dit uit te zoeken.

Je leven wordt voor altijd beïnvloed door deze tijd. Een nutteloze, verspilde tijd die je niet kan inhalen. Mentaal doet het ook geen goed met je. Hoe sterk je ook in je schoenen mag staan, altijd is er wel een zekere vorm van schade. Om over je slachtoffers nog maar te zwijgen, want voor hen is het nog tientallen keren erger. De gevangenis is geen pretje. Je sleurt dit mee voor de rest van je leven. Het is alleen aan jou om ermee om te gaan en voor jezelf uit te maken op welke manier je dat doet. Hoe negatief je daad ook mag zijn, probeer er uiteindelijk op een positieve manier mee om te gaan zodat je jezelf niet verteert en het nog erger maakt dan het al is.

Ivan