De Zevende Dag – Koen Geens – zondag 18 oktober 2015

Je zou het bijna de inleiding van een nieuwe song (zelfs een hit) kunnen noemen. ‘Vivons caché, vivons heureux’ of ‘Leef verborgen en gelukkig’. 

Zelfs Koen Geens zingt vrolijk mee.

Een korte noot op het programma en het voorstel van Geens: “Hoe hoog minister Geens opgeleid is, hoeveel ervaring hij heeft als professor, jurist en minister, hij heeft geen ervaring in gevangen zijn. Het is prachtig dat de minister zich laat bijstaan door eminente academici. Maar in de drie potpouries zit zo weinig humane zorg voor gedetineerden”.

GEENS: BOUWEN VAN GROTE COMPLEXEN IS DE OPLOSSING OM ALLE GEVANGENEN UITEINDELIJK DE BELOOFDE VIJF STERREN HOTELFUNCTIE TE GEVEN

GEDETINEERDEN: WIJ HEBBEN DAT NIET NODIG. WE KUNNEN BEST OP WATER EN BROOD LEVEN. WAT WE WEL NODIG HEBBEN IS RESPECT – RESPECT IN AL ZIJN VORMEN.

Manifest voor meer humane zorg in gevangenissen. Naast de bestaande iniatieven als bijvoorbeeld de Rode Antraciet en de psychosociale diensten, die al veel veranderen, is er nog veel budget en uitbreiding nodig van dit humane beleid om tot reële verandering te komen.

1. Trajectbegeleiding: een vaste trajectbegeleider vanaf de eerste dag als ondersteuning en begeleiding in het proces
2. Definitief invoeren van het Normaliseringsprincipe in al zijn vormen.
3. Een nieuw cipierssysteem: 30 procent veiligheidspersoneel, 70 procent zorgpersoneel. Dit niet enkel onder de vorm van medische staf, eerder zorgfuncties en welzijnsopleidingen voor een deel van de cipiers.
4. Effectief een waardegevoel geven aan de gedetineerde: bekrachtiging en empowerment door de aanwezige capaciteiten te benutten van de gedetineerden ipv vernedering en klein houden van de reeds zichzelf minderwaardig voelende gedetineerde.
5. De overtuiging dat gedetineerden onverbeterbaar zijn, losgooien.

Het is niet de soort van gebouwen die bepalend zijn voor de kwaliteit van het detentiebeleid. Er is nood aan een mentaliteitswijziging, die steeds verder en verder voet aan wal moet krijgen en als een olievlek verspreid moet worden. De situatie nu zorgt er in vele gevallen voor dat het uitzitten van een straf geen enkele verbetering in de maatschappij teweegbrengt. Een maatschappij die zijn gevangen verwaarloost/niet graag ziet, ziet zichzelf niet graag. Een degelijk detentiebeleid waarin enkele punten van het manifest zouden (verdiepend) uitgewerkt worden, zou al een stap in de goede richting zijn. Het zou een positief resultaat bieden voor maatschappelijke preventie zijn en werkt ook curatief (genezend voor diegenen die delicten pleegden). De kans op hervallen is kleiner en de maatschappij draagt dit positief mee.

Zestig procent recidieve is ‘not done’ in onze maatschappij. Samen zijn we verantwoordelijk en samen kunnen we er iets aan doen. Degene die dit in handen heeft en niet meewerkt is even schuldig. We herhalen het refrein…

Potpouri 1 – potpouri 2 – potpouri 3…

Tweede maal.. .

Heer kom tot ons en verlicht onze geesten

Een gedetineerde met hersenbrand

De redactie