Een woordje uitleg van de initiatiefnemer van the Port to hell-o

Je zou het ook het verhaal van een naïef jongetje kunnen noemen want zo voel ik me wel een beetje na wat er de voorbije week gebeurde naar aanleiding van een artikel gepost op onze blog. Het onderwerp was “Multiculturele samenleving in de gevangenis van Beveren”. Toen ik het artikel kreeg van een van onze schrijvers, en de titel en de inhoud doornam, had ik bepaalde reserves. Ik leg uit waarom ik het toch wilde publiceren. Allereerst, een blog is een internetplatform dat niet gericht is op iedereen maar op een aantal (vrijwillige) volgers. De bloggers die schrijven vertellen hun eigen verhaal zoals zij het ondervinden, zoals zij het aanvoelen. In geen geval is een blogger onderworpen aan een aantal ethische voorwaarden zoals een journalist bijvoorbeeld. Het verhaal van de blogger is een eigen verhaal en hoeft niet door een studie onderbouwd of bevestigd zijn. Mag men dan leugens vertellen? Nee, wat de blogger vertelt zijn eigen en ware verhalen. Vervolgens wil ik het even over de inhoud hebben. Het verhaal zoals gepubliceerd vertolkt een standpunt, het vertelt over de verschillende behandelingen van Belgische gedetineerden tegenover buitenlandse gevangenen. Is dit dan racistisch? Helemaal niet maar ik heb een beetje het gevoel dat diegenen die het negatief bekijken niet goed doorhadden wat de eigenlijke bedoeling was van het artikel. Op één punt moet ik hen echter gelijk geven: er staan enkele mogelijk aanstootgevende of kwetsende woorden in en daarvoor moet ik mij verontschuldigen bij allen die zich zouden gekwetst voelen. Ik heb zeker geen schrik om met iemand een deftige discussie aan te gaan maar ik wil het wel netjes houden, eigenlijk duelleren met woorden. Persoonlijk ben en blijf ik een fan van een multiculturele samenleving maar ook een groot voorstander van gelijke behandeling en berechting. Mijn levenshouding in praktijk omzetten….daarover kunnen veel Maghrebijnen getuigen want niets is mij te veel om hen te helpen met problemen die zich voordoen.

Door het oprichten van dit platform, door het verenigen van verhalen van gevangenen, word ik nu door de directie gestraft en gedwongen overgeplaatst naar een andere gevangenis. Maar Port to Hello-O gaat door! Gevangenen hebben ook recht op vrije meningsuiting en contact met de buitenwereld. Wij willen ook ons verhaal brengen en hiermee een aantal mensen bereiken die hopelijk geïnteresseerd zijn in ons verhaal. In het leven achter de tralies. We hopen hierdoor op wat meer inzicht en respect.

Marnic, redactieverantwoordelijke, The Port To Hell-o