Dag 1 :

Donderdag 9 juli – 15u: de tijding

Zoals dagelijks, mijn televisiemoment, de Ronde van Frankrijk, voor veel sportliefhebbers het moment van het jaar. Voor mij nu ook het signaal dat eerlijkheid en oprechtheid niet bestaan, zeker en vast niet bij FOD Justitie! Op dat eigenste uur werd mijn TV genot verstoord door een invitatie van de directie (op rapport).

Zenuwachtig door het onverwachte trok ik naar “the place to be”. Het was niet ik die met de deur in huis viel maar wel de directie: “We gaan u voor uw eigen veiligheid terug op een gesloten afdeling plaatsen”. Dit kanonschot kwam hard aan! Mijn natuurlijke reactie was “waarom?”. Omdat ze niet langer mijn veiligheid konden garanderen op een half open afdeling, omwille van de klachten van allochtonen en personeel.

Bam! Nu ontplofte alles in mijn gezicht. Dit was duidelijk een aanslag op mijn recht op vrije meningsuiting, iets dat normaal ook een gestrafte is voorbehouden.. Ik wil een verslag brengen over de juiste redenen, in geuren en kleuren maar waar. Alle argumentatie was zinloos, er werd zelfs niet op ingegaan. Als een lam geslagen hond werd ik afgevoerd naar mijn cel met een aantal kartonnen dozen om in te pakken. Zo simpel wordt er beslist over je persoon, over je gezondheid, je geestesgesteldheid. Eenzaam terug op cel, 23u per dag, voor je eigen veiligheid.

Ik kan deze op leugens gestoelde beslissing niet aanvaarden. Weg al mijn momenten (3u per dag) voor een babbel met iemand, voor mijn passie, het schaken.

Terug naar de hel!

Wat blijft er nu nog over van een zinvolle dagbesteding van een toch al zo grijs dagelijks leven…

Woorden, gejammer, het brengt allemaal niks op. Zonder mij te horen, zonder enig deftig verhaal of verweer, heeft men beslist over leven en dood, aangezet door één man die handelde uit rancune. Die man is toevallig de vakbondsafgevaardigde en dan is alles gezegd.

Rancune, de schijnbare onmogelijkheid om iets te kunnen lezen zoals het er staat, hebben erover beslist dat mijn “zinvol” bestaan hier eindigt. Men wou me treffen in mijn diepste wezen. Ik wou altijd opkomen voor de minsten en er op wijzen wat er scheef loopt, positieve alternatieven voorstellen maar dat zijn ze hier niet gewend. Ze hadden me zelfs al een nieuwe naam gegeven, “de luis in de pels”.

Welnu, ik laat me niet monddood maken en het is niet door mij op te sluiten of weg te sturen dat er iets zal verbeteren. Daarom wil ik vechten, niet voor materiële dingen maar voor een menselijke, respectvolle en waardige behandeling van gedetineerden.

Gedaan met het nummer, de plant, de hond in een kooi! We gaan voor een zichzelf respecterende sociale maatschappij à la 2015, ook voor gedetineerden. Waar men me ook plaatst, ik wil daar voor vechten, niet met wapens maar met de kracht van woorden en op een eerlijke manier de dingen verslaan zoals ze zich voordoen. Nu resten mij er weinig middelen, alles is afgepakt en ik moet dan ook toeslaan met een middel dat me eigenlijk niet aanspreekt, de dreiging. Ik hou niet van dat woord en ik heb dat altijd een actie gevonden die niet goed te keuren is maar als niemand nog luistert is dit het enige dat me rest.

Ik ga voor een hongerstaking, tot de dood als mijn voorwaarden niet worden voldaan. Ik heb geen schrik van de dood, op enkele dingen na ben ik toch al alles kwijt. Zij die me nog resten, vriendin, kinderen, zullen me zeker vergeven. Zij weten dat ik een gerechtvaardigde strijd voer. Het is het enige maar ook het ergste wat me nog rest om nog iets waardevols te kunnen betekenen.

De meeste pogingen tot zelfmoord of hongerdood hebben als motivatie strikt persoonlijke redenen. Emoties, schuldgevoel, weerstand die ze niet kunnen overwinnen. Ik wil ervoor gaan voor een algemeen belang, omdat het erger is dan men weet of denkt.

Ik weet, het gaat langzaam, tergend langzaam maar dit geeft me tijd om veel te schrijven. Daarom wil ik ook vragen om zoveel mogelijk mensen te informeren. Iedereen heeft de mond vol over de vluchtelingen op de Middellandse zee, terrorisme in Tunesië, de oorlog in Syrië, de strijd tegen IS enz. Hierdoor wordt vaak de aandacht verschoven, aandacht voor de mestputten van armoede en ook het leven van de gevangenen. Waarom miljoenen euro’s investeren elders als men in eigen land nog zijn verplichtingen niet kan nakomen. Solidariteit, wereldwijd, is zeker noodzakelijk maar ook in eigen land de wetten respecteren en uitvoeren.

Ik start mijn hongerstaking met 80kg, droog aan de haak, maar ook vol energie en de wil om iets in beweging te brengen, koste wat het kost.

Informeer al je facebook vrienden en zoveel mogelijk anderen.

Bijzondere dank,
Marnic

De wereld is om zeep – mijn leven kapot!

 

Dag 2: één dag dichter bij de dood

Een oneindige reeks gedachten borrelen op uit mijn getormenteerde brein. 24 uren zijn voorbij en het is opnieuw koers, de Tour de France. Tot op heden nog geen fysieke klachten, weinig honger maar heel veel scherpe gedachten. Ik moet eerlijk zijn, ik zeur een beetje, ik drink nog, (enkel water) want anders is mijn story binnen 5 dagen over. Nee, ik verkies het slowly, very slowly. Ik voel me eigenlijk heel beschaamd. Terwijl daarbuiten mensen vechten tegen ziekten, vechten om te overleven, laat ik hierbinnen mijn gezond lichaam kapot gaan. Wat moeten die zieke en stervende mensen wel niet denken?

Ik weet wat sterven is, de dood was al gans mijn leven mijn gezel. Zowel professioneel als familiaal heb ik het van heel dichtbij meegemaakt maar ik wil iedereen er van overtuigen dat vrijheidsberoving, opsluiting ook heel hard is. Nog harder is de afname van je vrijheid tot spreken. Beschouw mijn woorden dan ook niet als oneerbiedig, nog minder mijn daden. Ze zijn doelbewust, weloverwogen. Bij oprichting van The Port to hello had ik me voorgenomen geen roddelblad te worden maar een forum, een blog waar gedetineerden hun verhaal kwijt konden. Welnu, het is juist dat standpunt dat me de das heeft omgedaan, dat me het nekschot heeft gegeven. De waarheid kwetst en de ware macht ligt niet altijd waar je denkt.

Lees apart dit verhaal, de reden van alles, onder de titel “De vakbond heerst over het staatsbastion FOD Justitie” (wordt later gepost).