Licht ironisch en met een vleugje sarcasme…

Op een zonnige en droge lentedag in maart 2014 zat ik met een burn out en een totale degout van de FOD Justitie op een terrasje tegenover het gerechtsgebouw in Antwerpen. Een gebouw dat ik altijd bewonderd heb.. voor zijn architecturale stijl toch 🙂

Na lang mijmeren en piekeren had ik besloten dat ik hoognodig toe was aan een soort van bezinning, een “retraite” zoals sommigen zeggen. In afzondering maar toch met de nodige luxe en tegen een billijke prijs natuurlijk. En liefst niet te ver van de bewoonde wereld. Drie voorwaarden die volgens mij toch niet zo moeilijk konden zijn! Dit bleek echter moeilijker dan verwacht. In Mechelen had ik een prachtige gebouw gevonden, mooie ligging. Helaas was daar de nodige privacy niet aanwezig. Je kent het wel: gemeenschappelijke douches op de gang, open wc in de kamer, spartaanse inrichting van de kamers, een uitgebreide bib, buffet op het gelijkvloers. Maar daarvoor moest je dus wel twee verdiepingen op en af lopen en bovendien was er een gebrekkig medisch kabinet.

Dan maar naar Tilburg. Daar beschikte men niet echt over prachtige gebouwen maar was er wel veel open ruimte beschikbaar. Douche op de kamer maar helaas geen eenpersoonskamers. Niet echt veel privacy dus ook hier. Je kon kiezen uit een formule All In of je kon je eigen eten bereiden. Wat op zich niet zo slecht is maar de inkopen voor je maaltijden moesten steeds gedaan worden in de winkel op het terrein. En daar was het nogal prijzig.. Niet zo’n betaalbare plaats dus. Als je klachten had, moest je wachten tot de Belgische directie vanuit Wortel naar Tilburg kwam, wat vrij vertragend werkt en nogal absurd is natuurlijk. Het personeel heeft er een totaal andere visie over service en begeleiding dan in Mechelen. Dit omdat ze echt ingesteld zijn op de begeleiding van mensen die op bezinning kwamen. Dit geldt volgens mij voor alle Belgische bezinningshuizen, dat heb ik toch vernomen van enkele collega’s. Als je vrouw of familie je eens een bezoekje wil brengen om zelf te zien of de zogenaamde bezinning zijn vruchten afwerpt, dan moeten zij praktisch een dag uitrekken voor dit bezoek gezien de afstand. Dus alle punten bij elkaar afgewogen niet zo’n denderend resultaat.

Al Googlend op zoek naar andere aanbiedingen raakte ik in gesprek met de man aan het tafeltje naast mij. Bleek dat een rechter te zijn die even iets kwam nuttigen en al een paar (sic) stevige trippels had gedronken. Voor het doorspoelen van alle arresten die hij had moeten nemen. Hij legde mij uit dat door de hoge werkdruk er geen menselijke toets meer kon gehandhaafd worden en dat hij juist het hoognodige uit een dossier kon lezen. De essentie wordt volgens hem aangedragen door de procureur. Eindconclusie, zei hij, is dat we een soort bandwerk verrichten, zonder inzicht in wie, wat en waarom. Ik had daar zo mijn eigen mening over maar gezien de man zo gedeprimeerd klonk, heb ik deze voor mezelf gehouden. Grotendeels uit medeleven met deze arme man natuurlijk.

Op een gegeven moment vroeg de man mij wat ik in feite aan het zoeken was op Google. Omdat hij mij een wijze oudere man leek, antwoordde ik dat ik op zoek was naar een bezinningsoord met bepaalde voorwaarden. Na enkele minuten kwam hij met een voorstel. Hij kende een spiksplinternieuw bezinningsoord, niet ver van Antwerpen, waarvan hij me een folder kon tonen. En het moet gezegd, het zag er prachtig uit!

Nieuwe kamers met ingebouwde kasten. Douche en toilet apart op de kamer. Eten en drinken: All In! Verder faciliteiten zoals fitness, mogelijkheid tot balsporten, uitgebreide bibliotheek, debatavonden, begeleide cursussen,… Hij kon een zéér interessante prijs aanbieden maar enkel voor langere termijn-verblijven. 5 jaar was het minimum. Dit vond ik natuurlijk niet zo leuk maar prijs/kwaliteit leek het echt wel interessant. Met mijn groot enthousiasme ben ik ingegaan op zijn voorstel en sloot ik een contract af voor 5 jaar in het spiksplinternieuwe bezinningstehuis PI De Open Poort te Beveren. Nog geen 12 kilometer van Antwerpen centrum verwijdert. Prachtig, de deal van mijn leven dacht ik. Als extra bonus gaf hij me ook nog een gratis shuttle dienst cadeau. Beter kon het niet meer worden dacht ik.

Nu zoals het meestel is met zogenaamde ‘super deals’ is er achteraf altijd wel iets dat niet in orde blijkt te zijn. Het begon met het busje dat ons moest afhalen. Op de afgesproken dag: géén busje te zien. Bleek er die dag geen boeking voorzien te zijn maar pas enkele dagen later. Niet geklaagd, wat maken nu enkele dagen uit. Dus 3 dagen later sta ik opnieuw klaar om mijn grote trip aan te vangen. Plots verschijnt er een soort paardentrailer, groene kleur, zonder venster en zonder overdrijven, nogal gammel. Goed, van buiten kan iets er uitgeblust uitzien, van binnen kan het nog altijd goed meevallen. Dat bleek echter niet het geval te zijn. Voor de veiligheid van het cliënteel waren er aparte kooien (letterlijk!) voorzien, spijkerharde zetels, geen airco of muziek en een nogal onvriendelijke bemanning. Laat ons zeggen, zeer ongeïnteresseerd in de noden van de klant. Maar goed, ik bleef optimist! Het was al bij al toch een ritje van een uur. Wat zouden we nu beginnen klagen. Maar dat was buiten de vele opstapplaatsen gerekend die deze bus moest aandoen. Een stoptrein had er niets tegen en zodoende duurde de rit bijna 5 uur. Maar, alle begin is moeilijk dacht ik, en ik nam het erbij.

Nu moet ik zeggen dat mijn medepassagiers bestond uit een ruim pallet van rassen, sociale lagen en persoonlijkheden die zich op aarde bevinden. Mijn verblijf kon nog interessant worden!

Dat humor en een lach voor iedereen goed is, ook voor gedetineerden, wordt met dit verhaal bewezen. Want 1 ding is zeker: indien er door en onder gedetineerden geen humor zou zijn, dan zouden er enorm veel zelfmoorden, opstanden en/of revoltes plaatsvinden in Belgische gevangenissen. Hierbij dus een arrest en opsluiting verteld als een luchtig reisverslag vanaf de opname in de gevangenis in Mechelen tot de opnamen in P.I. Open Poort te Beveren, het zogenaamde ‘luxe hotel’. 

Mick Patteet, gekazerneerd te Beveren