Ja, het is weer zover. De ronde van Frankrijk. We zijn er allemaal

van in kennis. Je kan er niet naast kijken. Eén van de grootste sport-

evenementen in West-Europa. Het spreekt tot de verbeelding van

elk sporthart. Vorig jaar gaven we u elke dag een kort rittenverslag.

Dit herhalen we niet. Slechts enkele sporadische woorden proberen

we u mee te delen, gewoon omdat ons hart ervan overloopt.

Merckx en zijn vele volgers hebben een speciaal plaatsje in ons

hart. We hebben ons vandaag bij de opening in Düsseldorf ( D) eens

verdiept met te kijken in het hoofd van die renners, terwijl ze aan het

koersen zijn. Wij zien de koers totaal anders dan de renners zelf.

Wij denken dat koersen een soort vakantietrip is, en vooral in een

ronde zoals Frankrijk bijvoorbeeld. Maar een echte renner is tijdens

de koers daar niet mee bezig. Het is wat leeg daar binnen in zijn

hoofd.

Die man is maar met één zaak bezig. Wielen, ja, het achterwiel van

zijn voorganger, en zijn voorwiel. Zij zijn gefixeerd op  ‘ opletten ‘ en

hun ‘ veiligheid ‘. Denken hoe ze meekunnen met een ander, en

sporadisch pogen te ontsnappen aan die anderen. Zij zien alles

wat rondom hen aan het gebeuren is amper. Vraag hen niet naar

merkwaardigheden die in de massa gebeuren, het landschap.

De bergen voor hen, zijn geen mooi, fraai landschap, maar hard

labeur, een helse opdracht waar ze over  ‘moeten’. We houden

allebei van koersen, de renner, de supporter, maar ons hoofd denkt

er zo anders over.

Je kan het zowat vergelijken met een gevangene, en jullie buiten,

we denken er beiden zo anders over.