Ja, we doen het elke dag opnieuw in ons leven. Soms gaat het

over kleine dingen, die ons amper raken. En dan weer zijn het

situaties die ons gemiddeld tot heel erg raken. Het is een deel van

het leven.

En hoe ouder je wordt, hoe meer je afscheid moet nemen. Ik heb

persoonlijk het gevoel, dat dit me steeds meer en meer raakt. Ik

hou er niet meer van, dat dingen anders worden rondom mij. En

ik heb het nu heel speciaal over mijn baksituatie.

Deze morgen is één van onze chefs, gemuteerd naar een andere

dienstafdeling. Als het afscheid om mensen gaat, dan voelt het

ook altijd aan als een beetje verlies. Wat ook de kwaliteiten van

de persoon waren, en zeker zitten er veel goeie momenten tussen,

we gaan je missen. Laat ons deze chef, chef Monique noemen,

niet omdat ze zo heet, maar omdat ik dit een ideale naam zou vin-

den voor haar persoon. Voor mij staat Monique, voor een robuuste

vrouw, niet het pejoratieve van robuust, maar voor een stevig

karakter. Een vrouw met ballen, maar ook een goed hart. Een

vrouw die opkomt voor haar principes, en normen en waarden van

het leven heel ernstig neemt. Die deze ook graag wil verkondigen,

waar het soms eens wat misloopt, en dit is zeker zo, hier in de

duuze. Maar heel eerlijk en correct.

Ikzelf heb dat graag, vooral, omdat je bij zo een persoon weet, wat

je er aan hebt, maar ook, omdat je er kan op rekenen. Die respect

toont voor je zijn, en die ziet dat je als mens meer bent dan je fei-

ten. Ze noemen dit ook wel een belangrijk deel van een goede

bejegening. Iets wat in onze moderne tijd soms ver te zoeken is.

Was Monique een perfecte, neen, ze was ook mens, maar juist dat

maakt haar zo mooi, en maakt vooral ook dat ik haar zal missen. Ik

ben een beetje in rouw vandaag, en ik weet dat rouwen een werk-

woord, en tevens ook een proces is, dat ooit zijn plaats zal kennen.

Maar ook Monique zal in mijn hart haar plaats hebben. Zij behoort

tot mijn ware filoi die mij als mens gelukkig maken, af en toe. Zij

is een deel van mijn nano-seconden-experimentje.

Monique, er rest alleen nog u hartelijk te danken en een warme

kuffel van

                             M.C. ‘t Beertje.

PS. Je was mijn volgende chef van de maand, maar nu je weg bent,

wordt je gewoon ‘ chef van het jaar’, met een gouden ster als be-

loning. Mijn ster.