We gaan je missen.

Elke dat is een beetje sterven. Maar als bijzondere mensen uit je leven

wegvallen is dit nog opvallender. Het is zonder tromgeroffel geschied,

zo maar plots in alle stilte. Een boegbeeld uit het Gentse Gevangenis  –

leven is plots gepromoveerd.

Proficiat ! Maar spijtig voor ons allemaal. Zelfs een gevangenisdirecteur

kan iets uitstralen dat ons allemaal treft. En ja hoor, deze knappe dame

had het wel in zich.

Dat van die aandacht voor ieder mens.
Ik noemde haar al eens oneerbiedig  ” de hotelmanager “, maar ze wist

dat ik van provoceren hou. Ze wou heel veel,  maar natuurlijk zat ze ook

in dat keurslijf. Het was altijd maar apotheker spelen, wikken en wegen.

Ik was verliefd op Mevr. Naessens en stuurde dan ook heel veel brieven,

we durven het woord ” stalken ” niet vernoemen… waar ze was wel over-

tuigd van mijn goede bedoelingen.

Spijtig dat er niet meer tijd was.

Mevr. Naessens, ik sta helemaal niet alleen met die gevoelens, allen

samen hielden we van U, omdat het ook wederzijds was, we danken U

voor alles, en we wensen U vooral veel goeds in Uw verdere leven

Wij gaan U echt missen….