Allemaal zijn ze zeker niet zo. Een aantal weet perfect dat zorgen voor

hun gedetineerden ook zorgen is voor ons allemaal. Maar een overgrote

meerderheid beperkt zich tot het invullen van zijn toegemeten con-

tractuele voorwaarden.

Hotelmanager. Een daar studeer je dan 4 of meer jaren Universiteit voor.

In mijn tijd als student werd van een Universitair meer dan inzet verwacht,

ook wel inzicht, vooral dieper inzicht.

Inzicht om zijn kennis menselijk te gebruiken, zeker in de sociale studie –

richtingen. Er werd vooral ook verwacht dat men kritisch was, ook in zijn

job. Maatschappij kritisch, met maar één doel, de maatschappij continu

te verfijnen.

Velen vergeten heden ten dage die rol, en stellen zich al tevreden met het

slaafs invullen van hun jobke, en vooral oplettende zichzelf niet te be-

schadigen. Een goede portie idealisme, tot in het naïeve, is weinig terug

te vinden.

Het gaat niet meer om een functie zoals weleer, onderwijzer, dokter,

pastoor… neen, het gaat erom zo goed mogelijk zijn boterham verdienen

en zijn eigen leven goed te maken.

Opnieuw onze ik-maatschappij, terwijl slechts wij allen samen er iets

beters kunnen van maken. Vooral omdat we weten dat beter mogelijk,

maar vooral noodzakelijk is.

We don’t trust in God but in you !