Net als Peter Sagan ( ‘een Saganneke doen’) zit mijn lichaam ( weldra, en bij het verschijnen hiervan ) van 66 jaar, nog vol testosteron.. Ik wil , spreekwoordelijk dan, ook nog wel in die billen knijpen… onschuldig maar veelzeggend. Maar misschien is het toch wel beter dat ik bij Bernie Sanders ( ‘een Sandersken doen’) blijf, met name proberen mijn eenvoudig boerenverstand te koop te stellen in het belang van iedereen.
Ik kan de straat opkomen, misschien een opstand uitlokken, of een revolutie. Neen, ik ben een democraat, en dan is er maar één weg: de politiek. Ik liep alle bestaande politieke partijen door, en allen zijn geïnfecteerd door de waanzin van de macht. De waanzin van het alles weten. Iedereen weet dat dit niet klopt, maar er is geen andere keuze. Laat het ons dan maar zelf doen. We richten zelf een nieuwe partij op. En zoeken alle geïnteresseerden die ons op weg willen helpen met raad en daad. Maak U kenbaar.. met een simpel briefje. Eerst en vooral, onze naam S – R, verwijst een beetje naar de psychologie ( gedrag van de mensen, gesteund op één van de vele richtingen, met name de Behavionisten ) S ( stimuli ) R ( reacties ). We krijgen allemaal moreel prikkels, en reageren allemaal zo complex, een beetje meer duiding, en eenduidigheid zou ons ten goede komen. We missen een gemeenschappelijk project, waar het ” Ik ” vervangen wordt door het ” Wij “.

Een politiek project moet eerst en vooral een sociaal project zijn, waarbij het individu belangrijk is, maar de groep voorgaat, en ministers niet zoals nu, waar de zwakkeren niet voldoende aan bod komen. Ok, we gaan voor een volledige vrijheid van het individu, maar wel met maatschappelijke beperkingen. Liefde en respect voor elkaar (iedereen) zijn onze drijfveren. We noemen ons niet Sociaal-Reactionair, maar Sociaal Radicaal, omdat je in je sociaal zijn niet radicaal genoeg kan zijn. Zonder reserves. We willen dit doordrukken in alle geledingen van de maatschappij, zoals bv. een zwaar probleem voor de toekomst : wat doen we nog langer met bepaalde uitzichtloze levensbedreigende gezondheidssituaties. Mag de maatschappij, ten kosten van haar eigen andere werking, blijven zoveel geld uitgeven ( bv. terminale kankerbestrijding.. t.v.v. het onderwijs). We stellen het zeer cru. als het om mijn eigen vader gaat wordt dit een dilemma, maar mag het individueel ( onnutig ) belang voorgaan op het algemeen (nuttig ) belang ? Natuurlijk kunnen we er een en/en verhaal van maken en het individu en de maatschappij maximaal dienen, het kan, maar dan zullen we allemaal samen een beetje meer moeten werken, of een stukje minder eigen luxe hebben..

Zijn we bereid, ja allemaal, een individuele inspanning te doen, zodat we het dan allemaal beter zouden hebben…

Wie brengt ons ideeën ?
Stuur ons een bericht op Port-to-Hell-O, Nieuwe Wandeling 89, 9000 Gent