Soms heb ik dat gevoel, en soms, en dat komt nog veel erger over,

( denk ik ), dat, ik alleen dat zo aanvoel.  Maar meer en meer

komt men mij hierover aanspreken, van overal. Als er één grote

ziekte heerst onder gevangenen, is het wel het gebrek aan ver-

trouwen in elkaar.
Mensen die in de bak terecht komen, hebben een enorme ver-

trouwensbreuk met de rest van de wereld.

Laat vertrouwen nu juist de basis zijn van goed samenleven. Ge-

zond vertrouwen. Maar de werking van detentie-instellingen in

België is er nu ook niet echt op ingesteld, om vertrouwen aan

te wakkeren.

Een eerste vereiste hiervoor is , zelf een organisatie op touw zet-

ten die af is. T’is te zeggen, die iets bijna perfect kan afleveren.

Ken je Novartis ? Dit is een pharma-reus die o.a. Insuline pro-

duceert. Stel je nu eens voor dat hun product niet betrouwbaar

zou zijn…

Ken je Arcelor-Mittal ( voor de Gentenaars Sidmar ) ? Stel je eens

voor dat ze staal zouden afleveren dat niet honderd procent sterk

is, zou jij nog over een brug durven rijden ?

Ken je Dr. Brugada ? De meest gekende Belgische hartchirurg.

Stel je voor dat hij, bij een aorta transplantatie, de verkeerde aders

zo verbinden.

En ken je het Ministerie van Justitie in België ? Dat een resultaat

haalt van 40 % geslaagde delictenplegers op het einde van hun

straf. Ben jij, als inwoner van deze maatschappij, dan niet bang ?

Ben je dan bang van die gedetineerden, of van het systeem ?

Wel ik voel me als een onnozelaar als ik daarover nadenk, en ik

sta helemaal niet alleen met dit idee !